merhaba abiler, ablalar. ben bear grylls'in kameramanıyım. size biraz dert yanmam gerektiğinden bir arkadaş aracılığıyla buraya yazıyorum.
33 yaşımdayım. bekarım. endüstri meslek mezunu olup iktisat kazandım. üçüncü senede bıraktım. koca adam olunca elim ekmek tutmadığından baba ocağından afaroz edildim. her gün sarı sayfalarda iş peşinde koştum. her işi yaptım. en son canıma tak etti, sürekli bir meslek bulmaya karar verdim. hay vermez olaydım. bir gün yine posta gazetesinde emekli dayıların şiirlerini okuduktan sonra sarı sayfalara göz attım. malum ilanı gördüm "deneyimli kameraman aranıyor (kadrolu)". kadrolu yazısı içimi cezbetti. ayrıca benim düğünlerde kameramanlık yapmışlığım da vardı. iki fanta bir tabak kuru pastaya çalışan adam bunu mu reddedecekti? neyse numarayı aradım, bunlar başta yurtdışı murtdışı, pasaport masaport filan diye sorunca kıllanmadım. artık berbere çıraklığa yazılsan cv istiyorlar, normaldir herhalde dedim. biz sizi ararız dediler. sonra gerçekten de aradılar. uçak bileti falan ayarlayıp mülakata aldılar ertesinde hemen beş yıllık kontratı sürdüler önüme. haftalık iki yüz yöro (avro) yevmiye artı iki takım elbiseyi görünce dayanamadım bastım imzayı.
ertesi gün başladık işe. işte o gün bu davar oğlu öküz bear grylls ile tanıştım. önce belgesel havasında gitti herşey. oh dedim mis gibi yeşillik, her program böyle olsa yaşadık. biraz ilerledikçe baktım bu eleman ne görse yiyor, mide desen kapalıçarşı avlusu. yönetmenin de dikkatini çekti pezevenk, sonra programın seyri değişti. hayatken hayatta kalmak oldu felsefe. her bölüm ayrı bir aksiyon yaratmaya çalıştı bu herifler. kertenkeleden her türlü böceğe, canlı ahtapotlardan yosuna kadar ne bulduysa yedirdiler gryll denen beynamusa. program da tuttu tabi. bütçe oluşunca yurtdışına çıkmaya başladık. yurtdışı deyince insanın aklına bi parise, italyaya falan gitmek ya da ne bileyim pisa kulesini yamultmalı fotoğraf çekmek gelir. bunlar ne yaptı biliyor musunuz? bizi allah'ın siktir ettiği yerlerde zorlu yaşam koşullarıyla baş başa bıraktılar. eleman da sağlam çıktı, ona bir bok olmuyor ne kadar bela varsa gelip beni buluyor. geçen gün mağaradayız, uyurken etraf kertenkeleyle doldu. bu pezevengin sikinde değil tabi. hayvanlar bunun yanına gidince bu, kuyruklarından tutup mideye indirdi. haliyle hayvanlar bile bundan tiksindi tırstı gelip benim yanımda uyudu. bende öyle mide yok tabi, göt gibi kaldım. hadi bu kadar şey yaşıyoruz, dağdan dağa, okyanuslardan mağaralara fink atıyoruz, cümle alem bu adamı tanıyor ama biriniz beni yolda görse tanımaz. bu çok zoruma gidiyor. bir gün uçurumdan düşsem kimsenin ruhu duymaz ama bu ayı gryll düşse manşet olur.
neyse fazla uzatmaya gerek yok. diyeceğim o ki ben bu meslekten memnun değilim. kontrat olmasa ayrılırdım ama götümden kan alırlar. sigortalı bir iş bulsam çok iyi olurdu ama olmuyor. ayrıca yaş da geçiyor ya, benimle evlenecek ve böyle maceralara atılacak delikanlı kızlar, euphratese mesaj atabilirler.
rumuz: beargryllsinkameramanı